Of ze nu op de officiële kalender staan of net daarbuiten opereren: sommige labels kiezen resoluut voor een discours dat tegen de stroom ingaat. In Parijs hertekenen Jah Jah Studio, System en Ziggy Chen elk op hun manier de codes van tailoring. Het resultaat? Een vernieuwd idee van verfijning. Analyse.
Het ont-heiligde pak van Jah Jah Studio
Opgericht door Daquilisine Gomis – medeoprichter van het Afro-vegan restaurant Jah Jah – presenteert Jah Jah Studio zijn allereerste collectie buiten het officiële PFW-schema om. Sinds de opening van zijn restaurant in Parijs is Gomis zijn creatieve horizon blijven verbreden. Eerst via multidisciplinaire evenementen – vooral tijdens Fête de la Musique, inmiddels een vaste waarde – en nu via zijn eigen kledinglabel.
De collectie, getiteld First Light of the Morning, wil het begin van een nieuw tijdperk belichamen. De styling is in handen van Imruh Asha, invloedrijke stylist en medeoprichter van het merk Zomer, die een vloeiend gesprek aangaat tussen tailoring en nonchalance.
Centraal in de collectie: het pak, maar dan heruitgevonden. Weg met de stijve pantalons, welkom aan de lage, geplooide short – handen nonchalant in de zakken. Het jasje met één knoop, nonchalant open op de borst, met omgeslagen revers die elke vorm van plechtigheid breken. De keuze voor een gemengde wol – soepel en toch gestructureerd – onderstreept deze nieuwe, vrijere houding.
Een ander statement: een patchworkjasje in antracietgrijs en print. Nog gedurfder: een binnenstebuiten gedragen jas die zijn geruite voering onthult. Een subtiele manier om tailoring te deconstrueren én tegelijk textielbeheersing te etaleren.
Voor een compleet silhouet zijn er twee samenwerkingen: één met adidas rond de Megaride 2, uitgevoerd in de kleuren van de Ethiopische vlag, en een tweede met Comme des Garçons Shirt.
System SS26: “Office Daydream” – het uniforme op drift
Met “Office Daydream” verwart System onze verwachtingen en gooit het de regels om. In plaats van zich te laten meeslepen door de office siren-trend, neemt het Zuid-Koreaanse merk afstand van een te letterlijke lezing van de corporate dresscode en kiest het voor een dromerige visie op de werkvloer.
In een smetteloos wit decor – alsof alles even stilvalt – zet System de toon voor een collectie die aanvoelt als een lucide droom. Tien looks lang is er geen spoor van het pak, nochtans hét symbool van het aangekondigde thema.
De eerste silhouetten zijn ingetogen. Hemden gestoken in rauwe denim, gelaagde gilets, botergeel gecombineerd met chocoladebruin, transparante stoffen die de huid slechts aanraken – System transformeert het kantoor tot een zintuiglijke ruimte, eerder dan een machtscentrum.
Wanneer het pak uiteindelijk verschijnt, eist het geen gezag op maar ontwijkt het net de hiërarchie. Gemaakt uit een glanzend, haast parelmoerachtig materiaal, omsluit het lichtjes het lichaam. Gedragen over een transparante zwarte top brengt het sensualiteit in een doorgaans strak universum. Nog een omkering: het getailleerde kostuum, klaarblijkelijk ontworpen voor een vrouw, wordt gedragen door een man – een statement dat autoriteit hier voortkomt uit houding, niet uit gender of snit.
Slotbeeld van deze reis: een set zo vloeiend dat het aan een jogging doet denken. Het pak is geen machtsattribuut meer, maar een uiting van comfortabel zelfbewustzijn. Zoals de hele collectie zweeft het tussen droom en werkelijkheid, tussen rigide structuur en poëtische ontsnapping.
Ziggy Chen: het pak als poëtisch pantser
Met zijn verweerde stoffen en kenmerkende soepelheid stelt Ziggy Chen een nieuwe collectie voor die balanceert tussen dandyisme en post-apocalyptische flair à la Hunger Games. Deze keer vertelt de ontwerper uit Shanghai een kledingverhaal waarin elegantie voortkomt uit weerstand. Linnen en katoen – favoriete materialen van het huis – krijgen stoffige tinten: kaki, bruin, aardgrijs. Ze vervagen de grens tussen finesse en functionaliteit.
Het pak komt in diverse gedaantes: een los jasje op een short of luchtige broek, vaak vergezeld van een retro pet à la Oliver Twist en een overvloed aan sjaals, nonchalant geknoopt als halssnoeren. Vooraan lijkt de look klassiek, maar het achteraanzicht verrast: een elastische taille die doet denken aan een technisch bomberjack, of een canvas riem met ingebouwde zakken. Tot aan de laatste look – een ensemble in ruw linnen dat oogt als jute – waarin het pak bijna een harnas wordt. Bij Ziggy Chen wordt tailoring losgewrikt van zijn strikte kaders en tot drager van een gevoelig narratief verheven.
Drie labels, drie visies – maar allen stellen ze het mannenpak ter discussie, verschuiven ze de traditionele parameters en schrijven ze het kostuum opnieuw in onze hedendaagse verhalen in.
Door Julie Boone.
