Lange tijd was de beha veroordeeld tot onzichtbaarheid. De voorbije seizoenen maakte hij echter een opvallende comeback. Niet langer verstopt onder kleding of zorgvuldig gecamoufleerd door ondoorzichtige stoffen, maar voluit geclaimd en geïntegreerd in zowel alledaagse looks als silhouetten op de catwalk. Wat ooit werd gezien als een stijlblunder, is uitgegroeid tot een uitgesproken modegebaar. Tussen herinterpretaties van retro archieven, het ombuigen van zogenaamd vrouwelijke codes en de wens om opnieuw controle te nemen over het eigen beeld, is het tonen van een beha allerminst een kledingongeluk. Het is een bewuste keuze en vooral een andere manier om het eigen lichaam te ervaren, vrijer en zelfverzekerder.
Het omkeren van traditionele vrouwelijkheidsregels
Het herdefiniëren van een klassieke vrouwelijkheid, het onderuit halen van wat vastgeroest lijkt en het herwaarderen van stukken die lang met beperking werden geassocieerd. Het is een rode draad in het werk van Miuccia Prada. Nadat zij het schort, symbool van huishoudelijke arbeid, transformeerde tot een statement piece voor Lente Zomer 2026, richtte de Italiaanse ontwerpster haar blik op de beha. Meer bepaald op de bullet bra, het kegelvormige model dat ontstond in de jaren veertig en in het daaropvolgende decennium werd gepopulariseerd door iconen als Marilyn Monroe. Tijdens de Miu Miu show Herfst Winter 2025 verschenen puntige bustes zichtbaar onder tops. Hoewel dit silhouet midden twintigste eeuw deel uitmaakte van het modebeeld, voelt het vandaag radicaal anders aan. Precies die spanning wekt de interesse van Miuccia Prada.
Vandaag draait de obsessie eerder rond tweede-huidlingerie die bijna onzichtbaar is. Het wereldwijde succes van Skims is daar het bewijs van. Prada kiest net voor overdrijving waar de trend eerder discretie predikt. Een bullet bra tonen in 2025 betekent het voorstellen van een alternatief en tegelijk het oproepen van de beladen geschiedenis van dit kledingstuk, dat zowel instrument van onderdrukking als symbool van emancipatie is geweest.
De beha werd lange tijd ontworpen om te verdwijnen, uitgevoerd in tweede huid materialen of gekozen in nude tinten om op te gaan in het lichaam. Steeds meer ontwerpers beschouwen hem vandaag als een volwaardig onderdeel van de vrouwelijke garderobe, net zoals de pyjama die inmiddels dag en nacht gedragen wordt, privé en publiek.
Van ondergoed naar hoofdrol
Bij Fanci Club wordt de beha gecombineerd met een pencil skirt of gedragen onder een oversized blazer in de geest van The Attico. Hij kan ook subtiel verschijnen onder een top en zich enkel laten raden door transparantie. Voor de avond kiest men voor satijn, leer of modellen bezet met strass voor een uitgesproken glamour effect. Voor sommigen gaat deze zichtbaarheid verder dan mode alleen. Het wordt een manier om opnieuw vrede te sluiten met het eigen lichaam. Content creator Lilas Villeneuve eist bijvoorbeeld luid en duidelijk haar recht op om beha’s te tonen en maakte er zelfs haar signatuur van.
Toch is het niet nodig om de volledige constructie prijs te geven om impact te creëren. Een schouderbandje dat zichtbaar wordt, een schouder die net genoeg wordt onthuld. Het lijkt een toevallig detail terwijl alles zorgvuldig georkestreerd is. Subtiel, licht ondeugend, maar het verandert de hele uitstraling.
Dat de beha de afgelopen seizoenen overal zichtbaar werd, is geen voorbijgaande hype. Het weerspiegelt een diepgaande verschuiving in de manier waarop we ons kleden, onszelf bekijken en ons toelaten volledig aanwezig te zijn in ons lichaam. De zichtbare beha vertelt een verhaal van vrijheid, toe-eigening en zelfbevestiging. Hij wil niet langer verdwijnen achter kleding of conventies. Integendeel, hij claimt zijn plaats en daarmee ook die van iedereen die hem met vertrouwen draagt.
Door een nieuwe ruimte te openen waarin intieme kleding niet langer discreet hoeft te zijn, staat de beha niet meer op de achtergrond. Hij treedt voortaan vol in het licht.
Artikel door Julie Boone.
