Gedurende bijna twintig jaar stond Plein Sud schouder aan schouder met de grootste namen in de luxemode. Van glanzende magazinecampagnes tot prestigieuze editorials en eigen boetieks over de hele wereld: het label was overal aanwezig. Ontcijfering van een opmars… die nog steeds nazindert.
Een merk op het kruispunt van werelden
Plein Sud werd in 1984 opgericht door Fayçal Amor, een ontwerper met een veelzijdige identiteit. Geboren in Tanger uit een Russische moeder en een Marokkaanse vader, verweeft hij in zijn creaties een zeldzame culturele rijkdom – tussen Parijse verfijning en mediterrane warmte.
De namen van zijn collecties zetten meteen de toon: Modern Times, Songe d’une nuit d’été, The Bohemians, Romantic Beatniks. Een poëtische, vrije adem stroomt door elk kledingstuk, elk seizoen. Een benadering die hij eerder leerde bij huizen als Pierre d’Alby (waar hij artistiek directeur was), Jean-Charles de Castelbajac, Agnès b. en Emmanuelle Khanh, vooraleer hij zijn eigen label lanceerde – Plein Sud, synoniem van lef en sensualiteit.
Vanaf het begin was de ontwerper compromisloos als het op kwaliteit aankwam. Alle stukken werden geproduceerd in zijn eigen fabriek in Châtellerault, Frankrijk — destijds een van de modernste in Europa. Zijn obsessie voor detail en de perfecte snit vestigden de reputatie van het merk.
Maar Fayçal Amor was meer dan een talentvol ontwerper: hij was ook een mecenas. In de jaren ’80 bood hij onderdak aan niemand minder dan John Galliano, die toen moeite had zijn label overeind te houden. In 1992 nam Amor zelfs tijdelijk Galliano’s huis over om hem opnieuw op de rails te krijgen.
De jaren ’90: het gouden tijdperk van Plein Sud
De jaren ’90 vormden het hoogtepunt van Plein Sud. De stijl was onmiddellijk herkenbaar: gewaagde asymmetrieën, vloeiende draperieën, luxueuze materialen, scherpe lijnen en een uitgesproken vrouwelijkheid. Leren jasjes, rokken en tops met korsetachtige veters deden denken aan moderne, hyper-sensuele harnassen. De esthetiek van het merk speelde tegelijk met de codes van kracht en verleiding.
In 1993 liet de campagne String Me Along een onuitwisbare indruk na: provocerend en visionair. Plein Sud werd hét label van het moment. Sterren omarmden het merk: Britney Spears, Sienna Miller, Sarah Jessica Parker en Madonna, die in 1998 een iconisch denim ensemble droeg in haar clip Ray of Light.
Het huis opende vervolgens boetieks op de meest prestigieuze locaties in Parijs, onder meer op de Avenue Montaigne en in Saint-Germain-des-Prés, waarmee het zijn status als luxemerk bevestigde. De jaren 2000 daarentegen brachten een vertraging. Plein Sud bleef aanwezig, maar minder in tune met de tijdgeest. Sommige iconische winkels sloten hun deuren, terwijl andere standhielden. Symbool van de blijvende faam: een passage in het warenhuis Printemps Haussmann, hét bewijs van publieke erkenning.
Toch kondigde dit decennium een trage neergang aan. Hoewel de stijl trouw bleef aan zichzelf en de collecties coherent bleven, leek het label minder aansluiting te vinden bij de nieuwe generatie vrouwen.
Een renaissance via de tweedehandsmarkt
In 2018 werd de activiteit van Plein Sud stopgezet. Maar verdwijnen deed het merk nooit. Integendeel, het kreeg een tweede leven… dankzij de tweedehandsmarkt.
In een interview met El País verklaarde Fayçal Amor met een glimlach: “Meisjes beginnen de jurken van hun moeders te dragen.” Daarmee was alles gezegd. Dankzij tijdloze stukken en een uitzonderlijke kwaliteit overstijgt Plein Sud de generaties. De kleding wordt doorgegeven, verzameld, begeerd.
Vandaag is het label bijzonder gewild op tweedehandsplatformen als Depop, Vestiaire Collective en Vinted, waar bepaalde stukken voor goudprijzen van eigenaar wisselen. Deze heropleving bevestigt wat kenners altijd al wisten: Plein Sud volgt geen trends, het loopt erop vooruit.
Als cultmerk uit de jaren ’90 en 2000 is Plein Sud nooit écht verdwenen. Dankzij de trouw van zijn fans, de kracht van generatie-overdracht en de opkomst van circulaire mode keert het terug in de kleerkasten van de meest verfijnde modeliefhebbers. Een signatuur die onmiddellijk herkenbaar blijft, en een uitzonderlijk verhaal dat – onmiskenbaar – blijft fascineren.
Artikel door Julie Boone.
