Van Miley Cyrus als onverwachte muze voor Maison Margiela tot de duistere poëzie van Alaïa: deze campagnes presenteren niet enkel hun herfstcollecties — ze hertekenen het merkbeeld, dagen uit, fascineren en wekken soms controverse. Een overzicht van vijf krachtige campagnes die de modewereld de voorbije weken hebben beroerd.
Alaïa, zwart-wit als manifest
Voor deze herfstcampagne brengen fotograaf Tyrone Lebon en regisseur Franck Lebon een reeks beelden met felle contrasten, vastgelegd op verlaten stranden in het noorden van Frankrijk, geselen door de wind. Voor de lens verschijnt opnieuw een duo: Loli Bahia en Nastassia Legrand. Met een intensiteit die de adem beneemt, belichamen ze de monochrome silhouetten van Pieter Mulier. Net als textielkunstenares Jeanne Vicérial cultiveert de artistiek directeur een grave en mysterieuze vrouwelijke esthetiek, opgebouwd rond de signatuurkleuren van het huis: zwart en wit. Een campagne die de paradox belichaamt van tijdloosheid én radicale moderniteit.
Een eerbetoon bij Givenchy
Voor haar eerste herfst-wintercampagne bij Givenchy roept Sarah Burton de eigenzinnige wereld op van de Amerikaanse fotografe Collier Schorr, beroemd om haar intieme portretten. Samen vormen ze een zeldzaam duo in de industrie: Burton is de enige vrouwelijke artistiek directeur en Schorr de enige vrouwelijke fotograaf onder de grote campagnes van dit seizoen. Een onevenwicht dat de structurele ongelijkheid van de modesector weerspiegelt. De keuze weegt des te zwaarder omdat Schorr zichzelf in beeld brengt naast Vittoria Ceretti. Het casting viert ook de vrouwelijke compliciteit, met topmodellen uit meerdere generaties — Adut Akech, Kaia Gerber, Eva Herzigova — én styliste Camilla Nickerson, Burtons vaste medestander sinds de McQueen-jaren. Tussen zwart-wit en kleurportretten vangt de campagne de authenticiteit van vrouwen die simpelweg zichzelf mogen zijn voor de camera.
Over deze campagne zegt Burton:
“De schoonheid van alle vrouwen inspireert mij, ook die van de vrouwen in mijn team.”
Miley Cyrus: eerste muze van Maison Margiela
Een primeur: Maison Margiela kiest voor het eerst een officiële muze, en wát voor een. Met de selectie van Miley Cyrus, van ex-Disney-ster tot pop-rockicoon, veroorzaakt Glenn Martens een aardbeving in de modewereld. Voor de campagne werkt hij samen met Paolo Roversi, meester van clair-obscur, die Miley vastlegt: naakt en bedekt met verf of gehuld in heruitgevonden archiefstukken. Het resultaat, bijna schilderachtig, vermijdt idolatrie om beter de ingetogen Miley te onthullen, volledig opgenomen in het universum van Margiela. Een subtiele echo aan de anonimiteit die het huis zo dierbaar is, én een krachtig statement van Glenn Martens. Deze eerste officiële muze zou wel eens het begin kunnen zijn van meer breuken met de conventie…
McQueen en de victoriaanse koorts
Voor deze uitgesproken theatrale campagne schenkt fotograaf Glen Luchford een victoriaanse esthetiek met provocerende accenten. Denk aan kraagjes, kant, leer en vloeiende bewegingen: de modellen — onder wie Alex Consani, alomtegenwoordig de voorbije seizoenen — belichamen een rebelse generatie. Alles staat onder leiding van Sean McGirr, artistiek directeur van McQueen, die zich laat inspireren door het zwarte romantisme van de 19e eeuw. Een campagne op het kruispunt van tijden, waar sensualiteit en vrijheid samenvloeien.
Tommy Hilfiger zet koers richting herfst
Opnieuw onder de lens van Glen Luchford, ook verantwoordelijk voor de McQueen-campagne, trekt Tommy Hilfiger dit najaar de baan op. Supermodel Claudia Schiffer en acteur Nicholas Hoult poseren op een racecircuit, omringd door oldtimers. De collectie heruitvindt de preppy-klassiekers door ze te kruisen met de codes van de autosport, al langer aanwezig in de communicatie van het merk tijdens de promotie van de film F1.
Meer dan kleding tonen deze campagnes iets fundamentelers: het beeld als narratief instrument. Dat deze visuele statements viraal gaan, komt omdat ze raken aan een dieper verlangen: dat van een tijdperk dat zoekt naar betekenis, naar nieuwe vormen en onverwachte perspectieven.
Artikel door Julie Boone.
