Tweed ontmoet hiphop, de metro omarmt vakmanschap. Voor zijn eerste Métiers d’art collectie bij Chanel durft Mathieu Blazy een perfect gecontroleerde cultuurbotsing aan. Door iconen uit de Amerikaanse popcultuur te integreren, loodst hij het huis resoluut een nieuwe, moderne fase binnen.
Het imago van Chanel moderniseren via populaire cultuur
Na de kritische lof voor zijn eerste show blijft Mathieu Blazy zijn ambitie bevestigen om het imago van Chanel te heruitvinden. De Amerikaanse popcultuur biedt hem een bijzonder vruchtbare voedingsbodem voor die vernieuwing. Door het iconische tweed te laten dialogeren met een I Love NY T-shirt, door slogans op de rug van een perfecto te plaatsen of door lengtes te verkorten die traditioneel met het huis worden geassocieerd, introduceert Blazy een vrijere en meer stedelijke energie binnen het Chanel universum. Dit spel van contrasten vangt perfect de geest van deze tijd en spreekt een generatie aan voor wie de grenzen tussen popcultuur, streetwear en couture steeds vager worden. Chanel lijkt opnieuw in staat om de hedendaagse wereld te weerspiegelen, in plaats van zich uitsluitend vast te klampen aan zijn eigen mythologie.
Inclusie en diversiteit: een nieuw gezicht voor Chanel
Ook inclusiviteit vormt een kernwaarde binnen de Amerikaanse popcultuur. Blazy grijpt dit aan om een krachtig statement te maken rond representatie. Voor het eerst in de geschiedenis van Chanel opent een Indiaas model, Bhavitha Mandava, de show. Een symbolisch en historisch gebaar dat de wil onderstreept om het huis te verankeren in een cultureel diverser landschap.
Die beweging zet hij verder met de keuze voor Ayo Edebiri, actrice bekend van The Bear en nieuwe Chanel ambassadrice, maar ook met de officiële associatie van A$AP Rocky, een sleutelfiguur binnen de hiphopcultuur, aan het modehuis. Deze persoonlijkheden, afkomstig uit werelden die traditioneel ver afstaan van het klassieke Parijse luxeuniversum, belichamen een meervoudig Amerika. Door hen in zijn narratief op te nemen, verruimt Blazy de horizon van Chanel. Een nieuw hoofdstuk dient zich aan, geschreven door meerdere stemmen.
Chanel in de metro
Dat de collectie wordt gepresenteerd in het metrostation Bowery is geen toeval. Deze transitruimte, waar alle sociale lagen elkaar kruisen, belichaamt perfect Blazy’s visie: werelden mengen en de scheidslijnen tussen luxe en dagelijks leven laten vervagen. De keuze sluit ook aan bij zijn eigen parcours, met name zijn New Yorkse jaren bij Calvin Klein onder Raf Simons. Door terug te keren naar deze stad activeert de ontwerper een verbeelding die tegelijk diep persoonlijk en uitgesproken populair is.
Toch nodigt deze scenografie ook uit tot een kritische lezing. Het rauwe decor contrasteert scherp met de monumentale podia waarmee Chanel ons jarenlang vertrouwd heeft gemaakt. De vraag dringt zich op hoe ver luxe zich kan verankeren in een alledaagse realiteit. De perrons en gangen van de metro, herleid tot decor, lijken een bestaan te romantiseren dat voor velen allesbehalve glamour of vrijblijvend is.
Door de tijdloze codes van Franse luxe te versmelten met de gedurfde esthetiek van Amerikaanse popcultuur, herdefinieert Mathieu Blazy de Chanel vrouw. Ze verschijnt afwisselend als dynamische zakenvrouw in een smaragdgroen tailleur, als it girl met het iconische New York T shirt, als glamoureuze figuur met franjes geïnspireerd op de jaren dertig of als mysterieuze verschijning achter een delicate voile. De aandacht voor accessoires versterkt dit meervoudige bestaan. Twee handtassen symboliseren de vele facetten van een leven waarin professionele ambities en intimiteit naast elkaar bestaan.
Door de codes van de Amerikaanse popcultuur te herinterpreteren, beperkt Mathieu Blazy zich niet tot een eenvoudige modernisering van Chanel. Hij stelt de tradities van het huis fundamenteel in vraag. Popcultuur, die hiërarchieën verwerpt en diversiteit viert, maakt duidelijk dat de Chanel vrouw niet langer één vastomlijnd ideaal belichaamt, maar een pluralistische mozaïek vormt. Toch blijft dit gebaar niet vrij van ambiguïteit. Door straattaal en populaire iconen te integreren in een historisch elitair universum, balanceert Blazy tussen oprechte vernieuwing en visueel spektakel, tussen daadwerkelijke inclusiviteit en zorgvuldig geënsceneerde representatie.
Artikel door Julie Boone.
